rijstvelden, zilverfabriek en apenbos Ubud

11-10-12
Hallo,

Vanmorgen zijn we eerst een klein stukje met de auto het dorp ubud ingereden, waar we uitgestapt zijn om via een klein stukje tropisch regenwoud de rijstvelden op te gaan. Het is hier prachtig, heel groen. Het werk op de velden ligt nu even stil omdat ze moeten wachten tot de rijst volgroeit is. Hier en daar is een man of een vrouw bezig om het gras van de sawadijkjes te kortwieken met een zeis. Dit gras wordt inzakken gestopt en dienst al voer voor de dieren. Zo leren we.. ze gooien hier echt helemaal niks weg. Zoals wij dat wel doen, hier gebruiken ze het loof van de aardappels om salade van de maken, gebruiken ze allerlei soorten onkruid als geneesmiddel, om de muggen te verjagen of juist als je gebeten bent. Ze kauwen op een bepaald kruid als ze tandpijn hebben (en ja.. het gaat nog over ook) en weer een ander kruid eten ze als ze last hebben van hun buik.

Ook vertelt hij over zwangere vrouwen. Als ze bijna moeten gaan bevallen drinken ze het sap van de jonge kokosnoot, dat maakt de bevallig een stuk makkelijker en het is gezond voor het kindje. Als de vliezen gebroken zijn gaan de vrouwen op een kokosnoot zitten want dan krijgen ze geen bekkeninstabiliteit (bizar eh) Ik wil natuurlijk weten of het ook echt werkt, maar er zijn hier weinig vrouwen die na de bevalling klachten hebben. Dit kan ook niet want het leven hier gaan gewoon door. Kind in een draagzak en het land op om te werken.

Als we klaar zijn met de tour over de rijstvelden gaan we een dorpje in en bekijken we een typisch balinees huis. Het bestaat uit verschillende gebouwtjes. Een voor de ouders, een voor de kinderen een voor de grootouders en een voor evt. gasten en een familietempel. Het is een klein dorpje opzich. Dit bevind zich allemaal achter een soort poort waardoor je binnenkomt.

Dan wil hij nog een trekking doen over de rijstvelden, maar wij hebben het wel een eind gezien. Uit respect voor hem en zijn liefde voor de natuur doen we nog een klein stukje. Die man (hij is 62) springt nog als een jonge hond over allerlei kleine dijkjes en bruggetjes. Hij is nog gekker van foto’s nemen dat dat wij dat zijn dus hebben we inmiddels al een hele reportage van ons samen op het rijstveld. Maar het is erg grappig. Op het rijstveld staan hutjes waar de boeren in rusten als het te warm wordt, hij vertelt dat ze vroeger in zo’n hutje op ‘huwelijksreis’ (van 1 nacht) gingen. Ver bij de ouders uit de buurt. Hij bied ons deze romantische huwelijksreis ook aan, lief van hem hoor.

Dan bereiken we het einde van onze natuurtrip en gaan we in de auto omdat we nog tijd over hebben met de gids en chauffeur stelt hij voor om de zilverfabriek te bezoeken. Dit lijkt ons wel wat. We hebben al een hele voorstelling bij het woord fabriek, dat we een of ander proces te zien krijgen.. maar als we er aan komen snappen we wat we bij het woord fabriek moeten voorstellen.. de winkel is een grote verkopersfabriek van allerlei sieraden en voor de deur zitten 3 vrouwtjes sieraden te maken. Hier blijven we een hele tijd naar kijken omdat we het mooi vinden hoe ze dit zo creatief met allerlei gereedschapjes doen, terwijl de verkopers ons maar naar binnen proberen te krijgen. Als we eenmaal binnen zijn weten we niet waar we moeten kijken.. man wat een sieraden. Na 3 kwartier zijn we helemaal rond en gaan we terug naar het plateau waar de ringen uitgestald liggen. We zien wel een paar mooie.. maar helaas ze zijn allemaal gemaakt voor kleine balinese vingertjes. Gelukkig vinden we er uiteindelijk één die past. Alleen de prijs is nog niet zo naar ons zin, het mag dan handgemaakt zijn en daar willen we ook best voor betalen, maar dit is wel een beetje te gek, dus gaat mijn marktkoopman Pascal aan het werk.. en ja .. ze moet wel even aan haar bazin gaan vragen want nu gaat er meer dan afgesproken van de prijs af, maar als ze terug komt gaat ze akkoord met Pascal zijn deal. En gaan we de winkel uit met een mooie ring zoals jullie hebben kunnen zien op facebook. Bedankt voor alle leuke reacties en vragen.. maar het aanzoek zat er nog niet bij.

Daarna gaan we terug naar het hotel, lunchen we bij restaurant Artistic en bezoeken we nog een keer het apenbos. Nu voelen we ons daar iets meer op ons gemak want nu gaan we via de toeristische kant binnen en is er geen crematie. We komen wat bananen.. maar voor we het weten zijn we die ook weer kwijt want de aapjes weten hier goed hoe het werkt. Maar het is wel super leuk, want ze zijn echt niet mensenschuw. Als je het eten in je hand boven je hoofd houdt klimmen ze zo via je benen en je rug op je schouders. Zo zijn we een tijdje bezig met die beestjes en lopen dan via de winkelstraat terug naar het hotel. Onderweg boeken we nog een leuk restaurantje voor vanavond.