New York - central parc en ground Zero

8 aug donderdag

Na ons ontbijtje (wederom bij Ritz) gaan we te voet naar central Park. Wow.. dit is weer indrukwekkend. Waar je net nog tussen de hoge gebouwen liep waan je je nu in een zee van rust tussen groene bomen, grasvelden en meertjes. Ongelofelijk. Pascal heeft in het boekje gelezen dat je bij één van de meertjes een bootje kunt huren, dus daar gaan we naar op zoek. En dat vinden we na een half uurtje. Een heel leuk bootje, wat we kunnen huren voor maar $12 per uur. Dus dobberen we lekker op meertje en zien boven onze verwachting dat er schildpadjes in het meer zwemmen, hoe leuk! De zon lijkt er een beetje door te komen, er zit een dik pak wolken boven ons hoofd. We kunnen de zon bijna voelen. Nog even geduld dus. We gaan wat bruggetjes onderdoor en varen zo onze weg over het meertje. Je moet je dit een beetje voostellen zoals De Veste in Goes. Na een uurtje leveren we ons bootje weer in en gaan onze dorst nog even lessen in het boathouse. Waar we op het terras zitten met live entertainment. Hoe grappig.. mensen in een bootje zien stappen, zien worstelen met de peddels. De spetters vliegen overal maar ze komen geen meter vooruit. We liggen dubbel. Als we afgerekend hebben vragen we de kortste naar de hop on hop off halte. Richting Strawberriefields. Dat vinden we wel. Dat doen we zeker, na een leuke fotosessie van een eekhoorn zien we een tuktuk, dus daar laten we ons door vervoeren. We krijgen ook nog wat uitleg van de biker, over bepaalde fonteinen, bomen en plaatsen. Dan arriveren we bij de halte. Waar ook nog een bijzondere tegel ligt waar iedereen mee op de foto gaat, we kunnen niet ontdekken wat het is, dat moeten we nog even opzoeken in ons boekje, maar natuurlijk gaan wij ook op de foto! We treffen het niet.. route verkeerd berekend.. we dachten dat we uit zouden komen aan het eind van de uptown route.. tis helaas het begin.. dus zitten we een uur in de bus voordat we over kunnen stappen downtown. We balen een beetje maar dat is snel over want ook hier is het mooi. Heel anders maar heel mooi. Het doet een beetje Nederlands aan.. Logisch we zijn in Harlem. Leuk om te horen wat de gids vertelt. Ze is wel streng, want we mogen niet praten, als we dat toch doen (we moeten toch overleggen wat we zien) worden we naar achteren gestuurd anders kunnen de anderen niet volgen (die zijn VIP ofzo denken we). Maar prima we gaan wel naar achteren dan kunnen we tenminste ouwehoeren tegen elkaar. Na een uurtje sightseeing uptown stappen we over downtown want we willen graag naar het 9-11 memorial. We stappen in de downtown bus.. uhm ja.. wat voor gids we daar treffen. Ik moet gelijk aan één van onze akkerwinde deelnemers denken. Het is dat ze niet praat over vliegtuigen en paarden maar anders was het haar tweelingzus. Dus na één halte houden we het voor gezien in de bus. Want het is 1.5 uur naar ground Zero en het regent pijpenstelen. Dus gaan we lekker met de metro, we zijn in 10 minuten op de plaats van bestemming. En een aardige man in de metro wijst ons ook nog hoe we naar het memorial moeten lopen. Als we de hoek om zijn bij de kerk spreekt een man ons aan die boekjes verkoopt over de gebeurtenis van 9-11. Hij is zelf een van de overlevende.. wij wachten nog even met geloven. Maar we hebben wel interesse in één van zijn boekjes, en als hij dan ook nog laat zien dat hij er zelf instaat dus dat het waar is wat hij vertelt zijn we verkocht. Maar hij is ook verkocht want hij gelooft niet dat pascal zijn blauwe ogen echt zijn, Pascal moet zijn ogen wijdt open sperren want hij wil kijken. Ja nu geloofd hij het toch en krijgen we al zijn boekjes voor $10 (4 stuks ipv 1). En dan mag patricia ook nog met hem op de foto! Nou het bewis is er. We doen een donatie (dat moet want dan krijg je een ticket) en gaan naar het memorial. Het is net of je over een bouw terrein loopt, de wederopbouw is nog in volle gang. De weg loopt tussen door bouw en dranghekken naar het plaats van de twin towers toe. Brr.. raar gevoel om hier te lopen. In alle omliggende gebouwen zit nieuw glas, wat ook wel te zien in. En op sommige zonweringen zit het stof nog van 9-11. Het is nu al indrukwekkend. Nog even door de bodyscan (het is hier zwaar beveiligd) en dan lopen we naar de watervallen toe. Pff.. kippenvel krijgen we ervan. Het gaat regenen maar dat lijkt ineens niet zo erg meer. Door de regen lopen we langs de marmeren platen waar alle namen opstaan. In sommige namen is een verse roos geprikt. We lopen in stilte rond. We hebben nog wel even een glimlach momentje want een man die hier ook op bezoek is lijkt op Peter Kempe dus maken we stiekem een foto van hem. Dan gaan we via het museum terug naar de uitgang. In het museum staat een motor die gebouwd is van de stukken afval metaal. Ook is er van dit afval een vliegtuig gebouwd. En worden er stukken opnieuw geperst om te gebruiken in de nieuw bouw hier. We nemen de metro terug naar broadway en gaan op zoek naar een starbucks om een poging te doen om onze verhalen up te loaden.. maar helaas.. we vinden er geen (we hebben gezien dat er daar wifi is) dan gaan we terug naar het Hard Rock Café want daar was ook wifi. We hebben de laptop bij dus zijn in ons nopjes. Maar eenmaal aan de bar werkt de wifi alleen op onze telefoon dus helaas.. het blijft bij een drankje. We gaan opzoek naar een leuk restaurantje (net zoiets als van de week bij de bief saté) maar we lopen lopen en lopen.. maar vinden niks. We gaan een soort la place (van v&d) binnen en maken onze eigen maaltijd, oer hollands met yoghurt vers fruit, stroopwafels en een Heineken Light. Mmm.. en lekker dat het is! Ook vinden we hier voor het eerst cassis. Na ons diner gaan we nog op zoek naar een Jeans voor Pascal. Wel vinden we een lekker geurtje van Dolce en Gabana.. maar niet zo’n leuke jeans als in Miami. Dus besluiten we voor het geurtje te gaan gezien onze koffer al te zwaar is en de jeans maar simpel recht uit recht aan is. We lopen nog een paar winkels binnen.. maar het gaat hem niet worden. Ook willen we graag nog wat leuks voor Luca en Demi.. maar ook dat valt niet mee.. De kinder shirts hebben hier rare maten. Voor Luca is alles te klein en voor demi alles te groot.. Morgen nog maar een poging wagen. We zoeken de Metro op en gaan naar het hotel waar ons koude (goedkope) biertje op ons wacht ;) na een heerlijke douche. Want je wordt hier wel echt vies, je sop is soms gewoon zwart als je je handen en armen wast.